Gulliver Kaj La Armeo De Knabinoj

   Kaj palpebrumis al sia kunulo. Ĉiukaze, li estas infano kun tre disbatanta bato.
   Kaj la knabinoj moviĝas kun la celo batali, kaj ilia humoro fariĝis ekstreme batalema kaj agresema.
   La militista knabo kantis:
   Kvankam Dio malpermesis duelojn,
   Sed mi sentas talenton por la glavo...
   Mi batalas sep fojojn semajne
   Kvankam mi ne estas duelanto!
   Kvankam mi ne estas duelanto!
   La vicgrafino kantis responde:
   Mi estas knabino, mi klare havas vidojn,
   Kaj en la batalo montris la plej alta klaso!
   Sed ĉiuj singultis pro rankoro -
   Kial ŝi naskiĝis knabino!
   La inaj militistoj daŭre marŝis, iliaj sveltaj, muskolaj korpoj fleksis siajn muskolojn. Ĉi tio estas vere inaj knabinoj.
   Gulivero demandis sian vicgrafinkunulon:
   Kien ni kondukas niajn trupojn?
   La knabino ridis kaj respondis:
   - Ni iru ien! Kaj ĉi tiu batalo estos tre decida por ni!
   La knaba kapitano rimarkis:
   - Kiam mi eniris en mondon, kie anstataŭ homoj estis la plej inteligentaj estaĵoj, ĉevaloj, tiam... mi pensis, nenio povus esti pli mirinda. Sed tiam montriĝis, ke ekzistas ankaŭ eternaj infanoj. Kaj ne tiom stulta!
   La knabino kontraŭstaris
   - Ni povus disvolvi pli bone teknologie. Sed vi vidas, ne ekzistas instigo. Cetere, por alporti en nian belan, harmonian mondon, ankaŭ pulvon kaj pafilojn, kaj kanonojn, kaj eble ion pli malbonan!
   Gulivero laŭ ĵeto:
   - Jes, povus esti pli malbone! Kaj do vi havas idilion. Kaj eĉ se dento estas batita, nova kreskos ĉi tie post kelkaj horoj.
   La vicgrafino kapjesis kaj pepis:
   Mi volas, ke mia infanaĝo neniam finiĝos
   Por ke ĝi rapidu post mi...
   Ne sciante jarojn!
   Konante neniun problemon!
   La knaba kapitano ridetante kapjesis.
   Jes, tio verŝajne estas bonega...
   La knabinoj kiuj marŝis, kaj multaj miloj da ili prenis kaj kantis unuvoĉe:
 
   La pluvo trans la ĉielo disĵetis stelfragmentojn,
   Ni preparis akrigitan palison por Orkskismo !
   Tankoj "Tigroj" estas nur rubo - malpura pulbazaro,
   La Germana Armeo atendas tuj furiozan fiaskon!
   La Germana Armeo atendas tuj furiozan fiaskon!
   Nia kamarado Elfin la gvidanto estas la potenco de milionoj,
   Li havas pugnon, granitan maŝinpafilon en la mano!
   Ni povos venki - rati el Sodomo,
   Nia forto estas monolito - feliĉe sur la Tero!
   Nia forto estas monolito - feliĉe sur la Tero!
   Nia partio ne havas pli gravajn aferojn por fari,
   Kiel savi la popolon, la Patrujo bona!
   Febbels demona al la infero kun sensencaĵo,
   Kaj la venko estos, kredu min, por spite al ĉiuj diabloj!
   Kaj la venko estos, kredu min, por spite al ĉiuj diabloj!
   Sciu, ke la beleco de la elfoj-lumo estas fama pro sia potenco,
   Ŝi havas pezan blondan plektaĵon!
   Kaj en la bataloj kun la orksistoj, la junulo famiĝos,
   Reviviĝos, leviĝinte, la Luma lando!
   Reviviĝos, leviĝinte, la Luma lando!
   Ne lasu Orkler - muzelo al la elfoj piki sian nazon,
   La liphara viro opinias, ke li estas malvarmeta Dio!
   Ni marŝos laŭ la strato Orklinskaja ,
   Ne, tiu, kiu estas pura en animo, ne fariĝos sklavo!
   Ne, tiu, kiu estas pura en animo, ne fariĝos sklavo!
   Nia standardo estas ruĝa, la koloro de furioza sango,
   Jam kvazaŭ la suno lumigos la Orkstagon !
   Ne ekzistas pli malavara donaco por niaj karaj infanoj,