Gulliver Kaj La Armeo De Knabinoj

   Vi estas kondamnita
   Kaj via lando!
   Neniuj elektoj
   Sfero El Gilet
   Al mondo kie mallumo kaj glacio
   Malfermos la enirejon!
   Elfa sango sur talismano
   En la Nokto de Konjunkcio, Dejmo verŝos.
   Malbono, envio, timo kaj trompo
   Li venigos en ĉi tiun mondon kun si.
 
   Via mondo estas mia
   Mi havas la ŝlosilon al ĝi!
   Mi havigos al vi eternan ripozon!
   Vi estas freneza kaj kruela
   Sed via tempo finiĝas
   Vi ne regos la mondon
   Malbenita vi, Malhela profeto.
   Pli bona morto kiel savo
   Ol esti la unua inter la sklavoj.
   Vi konas mian decidon
   Mia respondo: "Eterne pereu!"
   La mondo ŝanĝiĝas,
   vivo finiĝas
   Vi estas kondamnita
   Kaj via lando!
   Neniuj elektoj
   Sfero El Gilet
   Al mondo kie mallumo kaj glacio
   Malfermos la enirejon!
   Elfa sango sur talismano
   En la Nokto de Konjunkcio, Dejmo verŝos.
   Malbono, envio, timo kaj trompo
   Li venigos en ĉi tiun mondon kun si.
 
   Elfa sango sur talismano
   En la Nokto de Konjunkcio, Dejmo verŝos.
   Malbono, envio, timo kaj trompo
   Li venigos en ĉi tiun mondon kun si.
 
   Via mondo estas mia
   Mi havas la ŝlosilon al ĝi!
   Mi havigos al vi eternan ripozon!
   Tiel kantis la knabinoj, kiuj ŝajnas elfoj, sed iel pli kiel homoj. Ĉu tio estas tro bela. Kaj tre muskola kun siaj korpoj kaj figuroj.
   Orkoj ne povas malhelpi knabinojn tiajn. Kaj ili renkontis la vilajn kaj malodorajn ursojn per batoj de glavoj, bastonoj kaj hakiloj.
   Kaj la knabinoj ankaŭ batis la orkojn en la mentono helpe de nudaj, rozkoloraj kalkanoj.
   Kaj ili ankaŭ ĵetis venenajn, mortigajn pinglojn per siaj nudaj piedfingroj.
   Kaj la orkoj falis kaj mortis.
   La vicgrafino demandis al Gulivero:
   Ĉu vi iam vidis tian viglan konfrontiĝon inter beleco kaj malbeleco?
   La knaba kapitano ridis kaj respondis:
   - Kompreneble ne! Estas mirinde!
   La knabino kapjesis kaj ŝi mem ĵetis per sia nuda, ĉizita piedo mortigan forton, kaj tre detruan obuson. Ŝi flugis en arko, kaj trafis en la dikon de la orkoj, disĵetante ilin en malsamaj direktoj.
   Gulivero knaris:
   - Vi estas perfekteco, de rideto ĝis gesto! Sed sciu, ĵeti obusojn per viaj piedoj estas mojosa kaj nekutima!
   La vicgrafino ridis kaj rimarkis:
   Jes, miaj kruroj estas adoraj! Kaj noblaj kavaliroj kisis miajn nudajn, rozkolorajn plandojn. Estas precipe agrable kiam la elfoj faras tion. Sed se la orkoj lekas viajn kalkanojn, tiam estas abomena!
   La knabinoj ĉi tie prenis kaj elmontris siajn skarlatajn cicojn de la brusto, deprenante siajn mamzonojn. Kaj kiel ili prenos ĝin, kaj ili estos martelado de mortiga fulmo. Kaj la orkoj brulos, kaj iliaj haŭtoj fumos kaj karbiĝos. Kaj ĉi tiuj bestoj terure muĝas.
   Kaj la knabinoj prenos ĝin kaj metos siajn nudajn piedfingrojn en la buŝon. Kaj kiel ili pufas. Aŭdiĝas surdiga fajfo.Multnombraj korvoj, kiuj flirtas ĉirkaŭe, kvazaŭ ili ricevus klabon sur la kapo. Kaj samtempe ili ankaŭ havas koratakon kaj indigeston. Kaj ili falas konsternitaj kaj konsternitaj, ramante kapojn per siaj bekoj al orkaj ursoj.
   La kranioj de la monstroj frakasas kaj ŝprucas venenkoloran sangon.
   Gulivero rimarkis kun surprizo:
   - Ĝi estas ege mojosa kaj mirinda! Ni povas diri - ultrastela !