La Novaj Aventuroj De Jim Hawkins

  LA NOVAJ AVENTUROJ DE JIM HAWKINS
   KONOTACIO
   La ĉefrolulo de la romano Trezorinsulo, Jim Hawkins, jam fariĝis plenkreskulo, kaj ŝajnis, ke li komencis forgesi siajn aventurojn. Sed poste li renkontis la maljunan edzinon de Silver. Ŝi konvinkis lin trinki la pocion de sorĉistino. Kiel rezulto, Jim Hawkins iĝis knabo denove kaj alvenis sur piratŝipo.
   . ĈAPITRO #1
   Jung Jim Hawkins povis pluvivi en nepenseblaj aventuroj kaj ŝajnis ke nun li havis kaj monon kaj famon kaj feliĉan kaj longan vivon antaŭen. Sed la knabon renkontis unu sorĉistino - la eksedzino de John Silver. Aŭ eble ne la unua, ĝi ŝajnas esti la plej insida kuiristo sukcesis eskapi en nekonata direkto. Jes, kaj prenis kun si sakon da oraj piastroj. Tamen, ekzistis tiom da trezoroj ke la pluvivaj membroj de la teamo ne malriĉiĝis.
   Jim eĉ sukcesis kreski kaj edziĝi, kaj li jam havis sian propran filon. Do li ne plu estas knabo. Kaj li mem estis iri longan vojaĝon kiel kapitano.
   Sed la sorĉistino kaj edzino de Johano Silver prenis ĝin kaj venis al li. Kaj ŝi proponis al la junulo tre tentan interkonsenton. Ĉio por mil pundoj, por doni eternan junecon. Nu, kompreneble, iu ajn estus pensinta - ke la afero estas malpura kaj estas evidenta eksedziĝo.
   Ankaŭ Jim Hawkins decidis tion kaj postulis pruvon, ke ĝi estos reala, kaj ne nur la furiozoj de frenezulo aŭ eĉ frenezulino.
   Krome, se ŝi povas fari tion por mono kun junulo, kial ŝi ne rejunigas sin?
   La maljunulino, konsciante, ke kompreneble ili ne kredis ŝin, proponis ĉi tiun opcion:
   "Mi donos al vi specimenan pocion por trinki, kaj ĝi estas tute senpaga!" Sed se la efiko estas, tiam vi redonos al mi mil futojn da oro poste!
   Jim Hawkins rikanis kaj rimarkis:
   - Mi estas preta por io tia! Sed kie estas la garantio, ke vi ne donos al mi venenon!
   La edzino de Silver siblis:
   "Mi sciis, ke vi estas nur malkuraĝulo!"
   La junulo eksplodis:
   - Ne! Neniu kuraĝis nomi min malkuraĝulo, eĉ ne via malbenita edzo!
   La sorĉistino kapjesis.
   - Se vi estas tiel kuraĝa, tiam mi pensas, ke vi trinkos!
   Kvankam ĝi ne estas tre racia, Jim Hawkins venkiĝis al emocioj, kaj sen iu ajn ceremonio prenis kaj trinkis la ŝaŭman pocion per unu gluto. Kaj estis kvazaŭ trafite de fulmo sur la kapo, kaj la viro perdis la konscion.
   Jim Hawkins vekiĝis jam sur la ferdeko de la ŝipo. Kaj li pensis, ke li estas delira. Anstataŭ la plenkreska korpo de sufiĉe alta viro, li fariĝis nudpieda knabo, en nenio krom pantaloneto. Li aspektas nun ne pli ol dek du. Krome, lia maldekstra kruro estas ĉenita al ĉeno, kio estas tre malagrabla kaj humiliga.
 
   Jim ĉirkaŭrigardis. La matĉo havis la konatan nigran flagon kun kranio kaj krucostoj. Ŝi alvenis sur piratŝipo. Kaj evidente en la rolo de sklavo. La korpo, tamen, de blanka knabo, sed sunbrunigita preskaŭ ĝis nigra, kaj elstarantaj tendenoj, kiuj parolis pri la kutimo de laborego. Kaj la nudaj piedoj estis malmolaj, kiel virŝafa korno, kaj la manplatoj de la knabo estis kalaj.
   Jaĉjo estis tre surprizita - kiam li sukcesis labori en la ŝtonminejoj, kaj pro tio, ke li havis apenaŭ rimarkeblajn signojn de vipbatoj sur la dorso kaj flankoj.
   Subite, la loĝantoj de la ŝipo aperis sur la ferdeko.
   Hawkins eĉ falis pro surprizo. Anstataŭ barbaj, aĉaj, malbonodoraj piratoj eliris tre belaj knabinoj en nur bikino, kun reliefornamitaj presaĵoj kaj nudaj graciaj kruroj.
   Estis deko da ili, kaj eĉ ne palpebrumon ricevis al la ĉenita knabo.
   La plej granda el ili, mielblondulino, apenaŭ kovrita per mamoj kaj koksoj, sur kiuj nur maldikaj strioj da ŝtofo, diris:
   - Nu tiu nia knabo? Mi vidas, ke vi enuas?
   Jim respondis kun rideto:
   - Jes, mi vidas kun tiaj belulinoj, vi ne enuos!
   Responde, strutaj plumoj aperis en la manoj de la knabinoj, kiuj estis piratoj.
   La ĉefo karnomanĝanto ridetis kaj respondis:
   - Nun ni donos al vi bonan tiklon.
   La ruĝhara knabino ekkriis, montrante siajn perlajn dentojn:
   - Jes, kaj vi ridos kiel frenezulo!
   La knabo Jim ridetis reen kaj kantis:
   - Knabinoj estas malsamaj
   Sed nun la piratoj estas belaj!
   La militistoj kaptis la kajuton per nigra flago. Kaj tenante la knabon je la brakoj kaj kruroj, ili komencis tikli liajn kalkanojn per strutaj plumoj. Kvankam la haŭto sur la plandoj de la knabo fariĝis malglata, malmola, kiel tiu de aligatoro. Sed ankaŭ lerta tiklado trapikis ilin. Kaj knabo Jim ridis kvazaŭ freneza.
   Kaj la piratknabinoj komencis tikli la infanon per plumoj kaj sub la akseloj.
   Jim ŝaltis. Kaj tiam li rememoris, kio okazis antaŭ ol eniri ĉi tiun ŝipon.
   Kiam la iama kajutknabo ŝrumpis kaj fariĝis knabo de ĉirkaŭ dek du jaroj, tiam lia testamento estingiĝis. Ŝi, kvazaŭ hipnotigita, iris sub la ordonon de la edzino de Silver.
   Kaj li kondukis la knabon al speciala ŝipo por junaj kondamnitoj. Kaj ŝi ricevis nur kelkajn monerojn por Jim. Kaj ŝlosita en la holdo kune kun aliaj knaboj. Duono de la infanoj mortis survoje, la knaboj estis tenitaj katenitaj kaj apenaŭ manĝitaj. Sed Jim iĝis ege tenacema.