Gulliver Kaj La Bruhusa Vikomtesino
Estos venko en furioza majo!
El arbalestoj mi detruas la orkojn,
Detranĉu dekduon da gnomoj samtempe...
Mi bezonas mordi la nazon de la trolo,
Mi fariĝis militisto scii tre gaje!
Neniam ekzistas tia afero por knabo
La fino de la mondo, kredu min, ne venos...
Mi kuros eterne nudpiede
Por ke Kain ne celebru venkon!
Nia patrujo estas sankta lando,
Ni ne bedaŭros, kredu je la vivo...
Kvankam Satano atakas la homojn -
Will, ekfloru la arbon de la monarĥismo!
Salutu Brition bravan landon,
Ĝi enhavas la plej grandan gloron de la Patrujo...
Sankta Enomaio iam regis
Knabinoj batalas kontraŭ orcismon ĉi-tagojn!
Ne, ni neniam cedos al la malamiko,
Lasu la sunon brili super la planedo...
Hela stelo brilas per potenco,
Ni havos helan lokon en la paradizo!
Dio Jesuo estas la mastro de ĉio,
Malbono krucumita por la homaro...
Dankon al li homoj
Estu ankaŭ iom sankta!
La nudpieda knabino atendis la kavaliron,
La kiraso serĉis ion, kio purigas al brilo ...
Oni povas vidi, ke tia Palaso estas sorto,
Renkonti kavaliron kun amo, esti honesta!
Feliĉo, mi kredas, donos progreson,
Mortintoj en scienco reviviĝos...
Ĉiu scianta sekso estos disponebla,
Ni estos en ekstazo - la parolantoj ne krakos!
La knabino ridis kaj skuis sian fingron.
- Nu, vi estas kanajlo! Vi forgesis, ke vi nun estas infano. Kaj vi estos infano dum aliaj mil jaroj. Vi eĉ havas antaŭan komencon sur ni. La malnova vivo ne kalkulas. Vi ankoraŭ havas antaŭ vi dek plenajn jarcentojn, kaj mi havas malpli da vicgrafinoj!
Gulivero kapjesis kun rideto:
- Mi simpatias kun vi!
La knabino murmuris:
- Ni diru ion genian pri ĉi tiu temo!
Gulivero denove komencis elverŝi popularajn esprimojn;
Se vi volas fariĝi Dio, ne estu simio en la kutimo imiti la malpurulon!
Se vi ne volas labori kiel bovo, vi gajnos al vi kolumon ĉirkaŭ via kolo!
La vicgrafino interrompis:
- Ke mi malsaniĝis pro aŭskultado de tiaj filozofioj kaj aforismoj! Pli bone, denove kantu ion amuzan!
La knaba kapitano komencis kanti kun ioma malemo. Ne estis forto por komponi kaj li kantis popolkanton de la rusa ribelanto Stenka Razin. Nu - kio venis en la menson, tiam li kantis:
Kiel ĉe la rivero Volgo, sur la larĝa,
Ŝipeto akra naza flosis, Kiel remantoj sur boato, la kozakoj, junaj uloj
.
Stenka Razin ne rigardas la reĝidinon, Sed li rigardas sian patrinon sur la Volgo.Kiel la timinda Stenka Razin diris: "Ho, vi estas gojo, Volgo, kara patrino! Ĉu la junulo ne dormetis por mi, Cossakov dotis min per bonaĵoj, ke ni ankoraŭ nenion donis al vi." Kiel minaca Stenka Razin saltis ĉi tien, Li kaptis la persan reĝidinon, Ĵetis la ruĝan junulinon en la ondojn, riverencis al patrino Volgo.
Stenka Razin iris
en Astraĥan-urbon por komerci per varoj.La vojevodo komencis postuli donacojn.Stenka Razin alportis kriskajn salopetojn, kroĉajn salopetojn - orajn brokatojn.La vojevodo komencis postuli peltajn vestojn. , Stenka Razin, Donu al mi vian pelton de via ŝultro!Se vi redonos, do dankon;Se vi ne redonos, mi ĝin pendigos Kio estas en malferma kampo Sur verda kverko, Sur verda kverko, Jes, en hunda mantelo
.
Prenu al vi pelton Prenu al vi pelton, Jes, ne estus bruo.
Ke ĝi ne estas ĉevalsupro, ne popola parolado,
Ne trumpetisto trumpeto aŭdiĝas de la kampo, Sed la vetero fajfas, zumas, Fajfas, zumas, inundo Vi estas impeta rabisto, vi estas senbrida batalanto, Vi suriras vian rapidaj boatoj, Etendu viajn tolajn velojn, Eskapu trans la bluan maron.