Gulliver I Przyjaciel-ZwyciĘzca

  GULLIVER I PRZYJACIEL-ZWYCIĘZCA
   ADNOTACJA
   Ponownie Guliwer, który stał się wiecznym chłopcem, przeżywa przygody. I między nim a wicehrabiną rodzi się rodzaj romansu.
   . ROZDZIAŁ 1
   Stając się młodzieńczym ciałem, były kapitan i znakomity podróżnik obudził się.
   I tak znów musiał tupać bosymi, dziecinnymi stopami po ostrych kamieniach drogi w kierunku portu.
   Dziewczyna ze szlacheckiej rodziny wzięła i zeszła ze swojego jednorożca.
   I szła razem, zdejmując wysadzane klejnotami sandały.
   Czyniąc to, zauważyła:
   - Konieczne jest, aby stopy na nogach nie stały się miękkie, ale były jak najbardziej sztywne i mocne!
   Chłopiec Guliwer skinął głową:
   - To bardzo mądra uwaga! Ale szczerze mówiąc, tutaj, w Wielkiej Brytanii, pragnienie wicehrabiny chodzenia boso wydawałoby się bardzo dziwne!
   Dziewczyna zaśpiewała w odpowiedzi:
   Cała ziemia jest rozgrzana ciepłem,
   A po nim biegam boso...
   Chcę, żeby było lato
   Nie wciągaj na siłę w zaspy!
   Młody kapitan zgodził się.
   - Tak, lato jest o wiele lepsze! Jak miło jest, kiedy świeci słońce, a zaspy mienią się w promieniach!
   Tu Guliwer poprawił się:
   - Chciałem powiedzieć perłowe krople rosy na trawie!
   Dziewczyna zaśmiała się i zaśpiewała:
   - Rosa, rosa, rosa, rosa,
   Brzęczenie jak rój os!
   A potem dodała:
   - NIE! To nie jest ani do wsi, ani do ogrodu!
   Guliwer zgodził się:
   - Tak, ani do wsi, ani do ogrodu! Ale w każdym razie ty i ja jesteśmy wspaniali, śpiewaliśmy razem.
   Nogi dzieci chłopca zagoiły się w nocy i teraz chodzenie nie było już tak bolesne jak wczoraj.
   Poprawił się też nastrój.
   Guliwer zauważył:
   - Właśnie tego nie rozumiem, po co ci niewolnicy?
   Wicehrabina parsknęła pogardliwie.
   - A co tu jest niezrozumiałego?
 
   Chłopiec zauważył poważnie:
   - Jesteście wiecznymi dziećmi, macie dobrą wytrzymałość - sami możecie pracować!
   Dziewczyna zaśmiała się i zaćwierkała:
   - tupnij prawą nogą,
   Machaj lewą ręką...
   Dobrze jest żyć na świecie
   Nic nie robić!
   Guliwer odpowiedział:
   - Nic nie robienie jest nudne!
   Wicehrabina zachichotała i zauważyła:
   - wyszedł z chaty,
   Zdrowe głupki...
   Chłopiec zapytał:
   - No i co z tego?
   Dziewczyna odpowiedziała:
   - Wycięli wszystkie dęby,
   Do trumien!
   I jak to wieczne dziecko weźmie i będzie się śmiać. Tak, jest bardzo fajny.
   Guliwer zapytał wicehrabinę:
   - Mówisz poważnie?
   Dziewczyna śpiewała:
   W królestwie żartów
   Minęło już tak dużo czasu...
   Nic, jak wiesz
   To się nie dzieje na poważnie!
   Chłopak odpowiedział z uśmiechem:
   - Tak rozumiem to! Wieczne dzieciństwo na ciele i umyśle!
   Wicehrabina zauważyła:
   - Istnienie determinuje świadomość!
   Guliwer energicznie skinął swoją dziecinną głową:
   - Trudno się nie zgodzić! W tej chwili, przynajmniej fizycznie, czuję się bardzo dobrze i radośnie. I nawet opuszczone podeszwy w dziecięcym ciele tak szybko szorstkie, stają się mocne i zrogowaciałe, że już nie bolą, a wręcz przeciwnie, chodzenie stało się nawet przyjemne.
   Dziewczyna energicznie skinęła głową i zauważyła:
   - Mogę śpiewać na ten temat!